سفر به هورامان در فروردین 1397، آرزویی بود که پس از گذشت سال ها به همراه خانواده واقعیت یافت و بیشتر شبیه "مرثیه ای برای یک رؤیا" شد. بعد از گذشتن از جاده زیبای پاوه، به روستای هجیج و ساکنان غم زده آن رسیدیم که حتی نوروز هم اندوهشان را تسکین نداده بود. هیولای سد داریان را پیش از آن دیده بودیم که با هزینه بسیار سنگین قد برافراشته و تاجش در کردستان و بدنه اش در کرمانشاه است.
ترازوی سود و زیان سد داریان بی شک به کفه زیان سنگینی می کند، حتی اگر تنها قربانی اش، چشمه خدا یا کانی بل باشد که صد متر بالاتر بر دار شده است.
با وجود همه مخالفت ها با احداث این سد، بار دیگر قدرت مافیای فریبکار آب جلوه گری نمود و باز هم هزاران مهندس در میان تیم اجرایی و پیمانکار و مشاور، شرمسار آناهیتا، الهه آب و مردمان با صفای بالادست شدند.
زخم گتوند برجاست و آثار "ترکش" های ناصر خان و همراهانش بر پیکر هورامان باقیست.
دعا کنیم که در سال نو، صاحب چشمه خدا، خود کاری بکند کارستان!
تلخی نوشتار را ببخشایید و با این ترانه زیبای کوردی شیرینش کنید.
درباره این سایت